عواملی که بر مقاومت خوردگی سری آلیاژ مس تأثیر می گذارد چیست؟

مقاومت در برابر خوردگی سری آلیاژ مس تحت تأثیر چندین عامل اصلی ، از جمله ترکیب آلیاژ ، شرایط محیطی و خصوصیات مواد قرار دارد. در اینجا یک مرور کلی از عواملی که بر مقاومت در برابر خوردگی آلیاژهای مس تأثیر می گذارد ، آورده شده است:

عناصر اضافه شده به مس برای ایجاد آلیاژها به طور قابل توجهی بر مقاومت در برابر خوردگی تأثیر می گذارند:

در برنج ، میزان روی بر مقاومت در برابر خوردگی تأثیر می گذارد. محتوای بالای روی می تواند منجر به دفع شدن شود ، جایی که روی از آن خارج می شود و یک ساختار مس متخلخل را ترک می کند. برنز ، قلع باعث بهبود مقاومت در برابر خوردگی ، به ویژه در محیط های دریایی می شود. برنز فسفر ، که حاوی فسفر نیز هست ، مقاومت در برابر سایش و مقاومت در برابر خوردگی را تقویت می کند. افزودنی نیکل (مانند آلیاژهای مس-نیکل) مقاومت در برابر اکسیداسیون و خوردگی را بهبود می بخشد ، به خصوص در محیط های شیمیایی و شیمیایی سخت. در برنز آلومینیوم ، آلومینیوم باعث کاهش مقاومت در برابر ماشین های سرود می شود ، از جمله آبهای سرور و ایجاد آبهای سرود. مقاومت

آلیاژهای مس به طور کلی در برابر خوردگی آب شیرین به خوبی مقاومت می کنند ، اما برخی از آلیاژها ممکن است در صورت قرار گرفتن در معرض شرایط تهاجمی ، مسائلی مانند گودال یا خوردگی را تجربه کنند.

مقاومت آلیاژهای مس در برابر محیط های اسیدی یا اساسی متفاوت است. به عنوان مثال ، برنج ممکن است با سرعت بیشتری در شرایط اسیدی در مقایسه با آلیاژهای برنز یا مس نیکل خورد. قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مانند دی اکسید گوگرد یا کلر می تواند منجر به خوردگی شتاب شود. آلیاژهای طراحی شده برای مصارف صنعتی اغلب دارای خواص خاصی برای رسیدگی به این شرایط هستند.

درجه حرارت بالا می تواند مقاومت در برابر خوردگی آلیاژهای مس را تحت تأثیر قرار دهد. می تواند اکسیداسیون را تسریع کرده و خواص آلیاژ را تخریب کند. ممکن است به طور مستقیم بر خوردگی تأثیر بگذارد بلکه می تواند بر عملکرد و بریت بودن تأثیر بگذارد.

ریزساختار آلیاژ ، از جمله توزیع مراحل و وجود رسوبات ، بر مقاومت در برابر خوردگی آن تأثیر می گذارد. ریزساختارهای یکنواخت به طور کلی عملکرد بهتری را ارائه می دهند. سازه های دانه ای می توانند با کاهش حساسیت به خوردگی موضعی ، مقاومت در برابر خوردگی را تقویت کنند.

سطوح صاف و خوب دارای سطح نسبت به سطوح خشن یا آسیب دیده کمتر در معرض خوردگی قرار دارند. درمان ها و روکش های سطح می توانند محافظت بیشتری را فراهم کنند. پوشش های محافظتی یا پلاک ها می توانند آلیاژهای مس را از محیط های تهاجمی محافظت کنند و مقاومت کلی آنها را تقویت کنند.

استرس یا کرنش مکانیکی می تواند مقاومت در برابر خوردگی آلیاژهای مس را تحت تأثیر قرار دهد. ترک خوردگی استرس در برخی از آلیاژها در صورت قرار گرفتن در معرض استرس کششی در محیط های خورنده ممکن است رخ دهد. کار سخت یا سخت شدن کرنش می تواند بر مقاومت آلیاژ در برابر خوردگی تأثیر بگذارد ، به طور بالقوه آن را مستعد ابتلا به خرابی های مرتبط با استرس می کند.

فرآیند عملیات حرارتی می تواند با تأثیرگذاری بر ریزساختار و ترکیب فاز آنها ، مقاومت در برابر خوردگی آلیاژهای مس را تحت تأثیر قرار دهد. کنترل کیفیت مناسب در طول تولید به اطمینان از عملکرد بهتر کمک می کند.

نگهداری منظم ، از جمله تمیز کردن و بازرسی ، می تواند از ایجاد عوامل خورنده جلوگیری کرده و عمر آلیاژهای مس را افزایش دهد. با استفاده از اقدامات محافظتی مناسب مانند پوشش یا مهار کننده ها ، می تواند مقاومت در برابر خوردگی را در کاربردهای خاص تقویت کند.

عناصر اضافه شده به مس به طور قابل توجهی بر مقاومت در برابر خوردگی تأثیر می گذارند. نیکل و آلومینیوم مقاومت را تقویت می کنند ، در حالی که روی و سرب می توانند دارای اثرات مختلط باشند. قرار گرفتن در معرض محیط های مختلف ، از جمله آب ، مواد شیمیایی و تغییر دما ، بر عملکرد خوردگی تأثیر می گذارد. ریزساختار آلیاژ و پراکندگی نقش مهمی در مقاومت خود در برابر خوردگی و کرنش می تواند تأثیر می گذارد و به ویژه در مقاومت در برابر کارآزمایی ، به ویژه در مقاومت در برابر کارآزمایی ، در شرایط آماده سازی و رعایت شده ، از نظر روشنایی و یا شکل گیری مجدد از کارآزمایی ، روشنایی و مهندسی است. مقاومت .